بری لیندون #لحظات آرایش | لیزا الدریج

در ،مت بعدی مجموعه ما #MakeupMoments، می‌خواستم شما را به قرن هجدهم بازگردانم و درام تاریخی زیبای استنلی کوبریک، بری لیندون را برجسته کنم.
این فیلم بر اساس رمان بخت بری لیندون اثر ویلیام میک پیس تاکری در سال 1844، داستان ظهور و سقوط بری لیندون، ماجراجوی ایرلندی (با بازی رایان اونیل) را روایت می کند که با یکی از اعضای جامعه اروپایی قرن هجدهم ازدواج می کند. این با درام سنتی فاصله زیادی دارد و شباهت زیادی به فیلم های کوبریک دارد.

اگرچه این فیلم هنگام اکران در سال 1975 با استقبال متفاوتی روبرو شد، اما در جوایز اسکار آن سال چهار جایزه اسکار گرفت و اکنون یکی از بهترین فیلم های کوبریک به حساب می آید. یادم می آید که برای اولین بار آن را تماشا کردم و از زیبایی آن کاملا متحیر شدم – لباس های زیبا، کلاه گیس های تزئین شده پیچیده و آرایش پودر سفید زیبا که یک جشن بصری برای چشم ها هستند و به غنا و عظمت می افزایند. از صحنه ها

این آرایش توسط اسطوره آرایش باربارا دالی طراحی شده است. من مطمئن هستم که ممکن است بسیاری از شما با نام باربارا آشنا باشید – او زیر نظر گریس کدینگتون بود و همه را از سوپرمدل گرفته تا بازیگر، نخست وزیر و خانواده سلطنتی آرایش می کرد (او معروف است که در روز عروسی اش آرایش پرنسس دایانا را انجام داد).

قبل از فیلمبرداری بری لیندون، باربارا با استنلی کوبریک در یکی دیگر از فیلم‌های معروفش به نام یک پرتقال ساعتی کار کرد. از آنجایی که جنجال‌های زیادی پیرامون این فیلم وجود داشت، کوبریک می‌خواست جزئیات پروژه جدیدش را مخفی نگه دارد – تنها چیزی که مطبوعات در آن زمان می‌دانستند این بود که فیلم بیشتر در ایرلند فیلم‌برداری می‌شود و شامل رایان اونیل و … ماریسا برنسون زیبا (در اینجا به ،وان لیدی آنوریا لیندون دیده می شود). هنگامی که ماریسا برای این نقش استخدام شد، به وضوح جزئیات زیادی در مورد فیلم نمی دانست، اما به او دستور داده شد که از نور خورشید دوری کند تا پوستش رنگ پریده باقی بماند، که برای دوره قرن 18 فیلم من، بود.

من بسیار هیجان زده بودم که با باربارا در مورد اینکه چگونه آرایش شگفت انگیز خود را ایجاد می کند، صحبت کردم…

از آنجایی که LE یک فیلم تاریخی است و با درام و فیلم های تاریخی آن زمان تفاوت زیادی داشت، چگونه ظاهر گریم را انتخاب کردید؟

بری لیندون آن را بزرگ کرد زیرا فیلم‌های تاریخی همیشه به یکی از دو روش ساخته می‌شدند – یا به دوره تاریخی نزدیک بودند، جایی که بازیگران لباس پر زرق و برق می‌پوشیدند و در فیلم خوب به نظر می‌رسیدند، اما به نظر می‌رسید که اصلاً با آن ارتباط نداشته باشند. دوره تاریخی یا فیلم‌های صرفاً تاریخی بودند، کاری که من در تلویزیون انجام می‌دادم.
این را با استنلی در میان گذاشتم و گفتم: ببین، ما می تو،م یکی از دو راه را برویم. دوره واقعی از نظر زیبایی شناسی کمی دشوارتر است، زیرا ا،ر مردم آن دوره از سلامت خاصی برخوردار نبودند – آنها از مسمومیت با سرب، پوست بد و دندان های پوسیده رنج می بردند. آنها بیشتر اوقات شوکه کننده به نظر می رسیدند!

بله، بیماری هایی مانند آبله شیوع خاصی داشتند، اینطور نیست؟ بازماندگان اغلب با زخم و زخم باقی می ماندند. در ضمن همانطور که گفتم مواد آرایشی که در آن زمان استفاده می شد مانند موم یا سرب سفید فوق العاده خطرناک بود.

BD دقیقا. بنابراین گزینه دیگر، و روشی که من فکر می کردم استنلی می خواهد از آن استفاده کند، الهام گرفتن از نقاش گینزبورگ بود. ملینا کاننرو، طراح لباس، قبلاً از آن مرجع برای لباس استفاده می کرد و لئونارد، آرایشگر، همین کار را با مو و کلاه گیس انجام می داد، بنابراین عالی به نظر می رسید. بنابراین تصمیم گرفتیم آرایش را زیبا کنیم و از واقع گرایی زمان صرف نظر کنیم.

LE بعد از اینکه این تصمیم را گرفتید، چگونه به تحقیق در مورد آرایش پرداختید؟

من به بسیاری از نقاشی‌های آن دوره نگاه کردم و زمان زیادی را در گا،ی پرتره ملی گذراندم تا بفهمم چگونه می‌توان به این ظاهر دست یافت. ما اساساً می خواستیم همه شبیه نقاشی ها باشند. زمان زیادی طول کشید تا بفهمیم چگونه می توان پوست و چشم ها را درست جلوه داد و رنگ من،ی برای لب ها و گونه ها به دست آورد.

سپس همان کاری را که در A Clockwork Orange انجام دادیم، انجام دادیم، جایی که با نورپردازی من، در استودیو بسیار آزمایش کردیم. ما زمان زیادی را صرف فیلم‌برداری و فیلم‌برداری از گریم کردیم، زیرا همان‌طور که می‌تو،د تصور کنید، انتقال نقاشی‌های تاریخی به چهره انس، برای یک فیلم مدرن، یک چالش بود – ما باید سخت کار می‌کردیم تا گریم را درست انجام دهیم.

به علاوه، از آنجایی که فیلم در دوران قبل از الکتریسیته می گذرد، استنلی می خواست همه چیز را با شمع روشن کند – بدون نور مصنوعی – که آن را واقعاً جالب می کرد. ما شمع های نور روز و همچنین استفاده از انواع دیگر نور زرد مشابه نور شمع داشته ایم.

فکر می‌کنم این کمی چالش‌برانگیز بود – تصور می‌کنم گرفتن ع،‌های ثابت که فقط با نور شمع روشن می‌شوند، به اندازه کافی سخت است، چه برسد به ع،‌های متحرک.

BD بله، در بسیاری از صحنه‌ها به بازیگران گفته شد که تا حد ممکن آهسته حرکت کنند تا از نوردهی جلوگیری کنند.

اما نورپردازی نیز به ویژگی‌های نقاشی که می‌خواستم از طریق گریم به دست بیاورم اضافه کرد. من همچنین خواندم که وقتی استنلی نتوانست لنز دوربینی را پیدا کند که بتواند از صحنه های نور شمع ع، بگیرد، از لنز ساخته شده توسط کارل زایس برای ناسا استفاده کرد که بزرگترین دیافراگم ساخته شده برای فیلم را داشت – این باید روند جالبی بوده باشد.

خیلی عالی بود از کار ، روی این فیلم لذت بردم.

باز هم از باربارا برای این گفتگوی الهام بخش تشکر می کنم.

مثل همیشه، اگر پیشنهادی برای آرایش بعدی خود دارید، لطفاً به من بگویید.